mijn motto
Elegantie, iets wat ik vroeger nooit bij mezelf plaatste. Ik keek op naar de gracieuze ballerina’s en dacht ‘ik ben daar niet mee geboren’. Op mijn 14e begon ik te buikdansen, dat was liefde op het eerste zicht. Hoewel ik technisch groeide, bleef de sierlijkheid uit. In de start naar de zoektocht wie ik was als solodanseres, werkte ik aan lichaamshouding en présence. Along the way vond ik wie ik was binnen de buikdans, met een eigen stijl, voorkeuren & signature moves.
Mensen gaven me na optredens, zelf in mijn make-upwerk, hetzelfde compliment: ‘zo elegant!’ Het werd zo vaak terug gelinkt aan mij. Het duurde jaren voor ik dat compliment kon omarmen of durfde te zeggen dat elegantie bij mij hoort.
Elegance is a way of life !
Af en toe een krom voetje duidt het groeiproces.
Een prima ballerina zoek ik niet langer in mezelf, maar de sierlijke buikdanseres heb ik omarmd. Het leuke is, dat ik sierlijk intussen kan vervangen door lief, stoer, badass, sexy en alle synoniemen die ik zelf wil.
Wat denk jij, kan je elegance leren ? & wat zou je zelf willen toevoegen aan je skills als je kon?
